Hoooiii Caafjes!

[Pom] Éven een berichtje van de CaviaBende Almere. Dé CaviaBende Almere, die – naar het er toch naar uitziet – weer 4 leden telt!!!!

Ja, ja, we beginnen namelijk – tegen de verwachtingen in – toch vriendjes te worden...

Ik woonde al wéken naast de meisjes, met spijltjes tussen ons in, als kooiburen. Best gezellig hoor, lekker roebelen, snuffelen en af en toe bíjna een neuspiercing krijgen van Sofie. Aangezien dit best wel gezellig is, maar nooit zo gezellig als kooimaatjes, wilde Bazinnetje nog één keer proberen of we vriendjes willen worden.

Op dinsdagochtend 4 oktober (hoe toepasselijk, op dierendag) heeft Bazinnetje ons, samen met Knuf-Nes, met z’n vieren in bad gestopt. Met z’n vieren tegelijk! In de badkuip! Allemaal tegelijk shampoo, allemaal tegelijk douchen om uit te spoelen en allemaal tegelijk föhnen. Wij vonden Bazinnetje en Knuf-Nes hélemaal niet zo lief meer... maar volgens haar was dat ook de bedoeling en moesten we elkáár lief gaan vinden. Mwah, op dat moment was àlles beter dan die douche en die fohn!
Eenmaal in de kamerren aangekomen vonden Sofietje en ik elkaar eigenlijk best wel lief. Die knokpartij van de vorige koppelpoging??? Welnéé, dat waren wíj toch niet?! Ik ben voorzichtig gaan snuffelen, tikkie draaikonten en roebelen (je bent een mooie beer of je bent ‘t niet, tenslotte), een beetje proberen te knuffen... om vervolgens een royale scheut Eau-de-Sofie of dito-Darwin over m’n neus te krijgen. Blijkbaar vonden ze dat knuffen niet zo nodig. Nou ja, dan draai ik me toch om... Verder was het rustig en gingen we lekker groentjes en hooi liggen knabbelen.
Melissa was een heel ander verhaal. Ze deed boos, klapperen, dreigend kontje (oohhh, zo’n mooi kontje) en vervolgens *ROEI!*. We hebben zelfs een paar keer even kort gerollebold, en dan bedoel ik níet knuffelen maar tandjes-in-de-aanval! Daar hielden we trouwens zelf ook weer mee op, we bléven niet knokken. Maar goed, niet zo leuk dus. En wie naar míj slaat kan een mep terug krijgen dus klapper, dreig en gaap ik dan naar haar terug. Volgens Bazinnetje was Melissa nét een boze stier: met een voorpootje venijnig door het hooi schrapen zoals een stier dat met z’n voorhoef kan doen, dreigen en vervolgens een lel uitdelen. En weet je, volgens mij ís ze helemaal niet zo boos, maar is ze gewoon onzeker. Ze weet niet wat ze nou moet doen, of ze dit nou wel leuk vindt... en dus begint ze maar alvast met slaan voordat ik zelfs maar de kans kreeg om boos tegen haar te doen. Maar ja, moet ik dat dan maar accepteren?? Ík, zo’n mooie beer?!
Darwin had het prima door: die draaide – als Melissa zo deed – haar kont midden in Melissa’s neus en ging pontificaal tussen ons in liggen met zo’n blik van “Meid, maak je nou niet zo druk, er is helemaal níks aan de hand”. Wat ik enórm in haar bewonder trouwens, want die tandjes van Melissa zijn niet mis! Darwin heeft op die manier zelfs een paar keer een tik opgevangen die eigenlijk voor mij bedoeld was...

Bazinnetje en Knuf-Nes zijn de hele dag bij ons gebleven, omdat er toch wel een gespannen sfeer bleef. Bazinnetje heeft zelfs op een luchtbed naast ons geprobeerd te slapen, die eerste nacht. Dat bleef bij proberen, we hebben haar stevig wakker gehouden. Maar toen om half 2 (!) ‘s nachts het nog steeds bleef bij niet meer dan dreigen, klapperen en een paar tikken heeft ze gezegd: “Jullie zoeken ‘t maar uit, ík ga naar bed en laat de slaapkamerdeur wel open. Als er iets is gil je maar wat harder...” Niet dat ze volgens ons daarna veel geslapen heeft hoor, we zagen daarna regelmatig een lampje bovenaan de trap dat in onze ren kon schijnen.

Woensdagochtend heeft Bazinnetje ons allemaal geinspecteerd op wondjes etc, maar uiteraard waren we allemaal gewoon nog heel. Melissa was nog steeds niet lief voor me, maar van de anderen mocht ik inmiddels zelfs af en toe knuffelen (en dat wil ik zo graag). Bazinnetje heeft de hele dag beneden in de praktijk gewerkt, maar kwam tussen afspraken door vaak even een neus om het hoekje steken of het nog goed ging bij ons. Túúrlijk gaat ‘t goed, Bazinnetje, niet zo druk maken hoor... hoeft helemáál niet.

[Melissa] Dat zég je nou wel, maar ik vond jou nog stééds niet lief en een naar opdringerig knulletje!

[Pom] Ja, ja, maar ik kreeg steeds beter door dat jij helemaal niet boos op mij was, maar meer onzeker-bang en dáárom zo deed. Dus deed ik wat voorzichtiger, klapperde niet zo hard en liep weg als je mijn gezelschap niet wilde. Darwin sprong er ook al minder vaak tussen, en zo kon ik jou laten zien dat ik bést wel lief ben!
En zo begonnen we met een wapenstilstand.

Inmiddels is ‘t zaterdagochtend en een stuk rustiger. We zitten nog steeds in de kamerren – die volgens Bazinnetje langzaam een interessante Eau-de-CaviaBendeAlmere begint te verspreiden – en maken er een lekkere bende van.

De vredesonderhandelingen zijn een heel eind gevorderd. Melissa en ik kunnen nu op 20 cm van elkaar – of zelfs bijna tégen elkaar – zitten zonder geklapper en gedreig. Da’s iets wat dinsdag nog onmogelijk leek. Als Melissa even niet wil zégt ze dat gewoon *geluidje sla-me-niet* ipv geklapper. Kijk, dát begrijp ik, zó hoort ‘t. Dan ga ik toch gewoon ergens anders zitten, ‘n hapje eten of met iemand anders knuffen?! Geen punt hoor!

Vandaag of morgen gaat Bazinnetje onze nieuwe kooi inrichten en mogen we daarin gaan wonen. Ja, ja, jullie horen het goed! Ze heeft een 160x80 cm kooi voor ons weten te bemachtigen, da’s zelfs nog groter dan de ren waar we nu in zitten. We hebben nog nooit zo groot gewoond! De dames woonden in 140x70 en ik zat als kooibuur in de aanbouw van 70x70 cm.

En er zijn tunneltjes, wilgenbruggetjes, huisjes, hangmatjes, mandarijnenkratjes... ik heb ze allemaal al gezien. In de ren hebben we alleen een berg hooi – omdat we daar op dinsdag ook al ruzie maakten over een wilgenbruggetje...

Volgens Bazinnetje ben ik trouwens typisch een eigenwijze borstelcaaf: gisterenmiddag ging ik met m’n pootjes op de rand van de etensbak zitten met een nadrukkelijke blik naar Bazinnetje. De etensbak was léég namelijk. Nu weet ik ook wel dat ‘t ‘s middags geen brokjestijd is, maar wie niet waagt die niet wint... enneh, ik heb ‘t voor elkaar gekregen hoor: ze vulde de bakjes!

Volgens mij komt het wel goed hier...

Groetjes van de héle CaviaBende Almere

Pom, Sofietje, Melissa en Darwin uit Almere