(Nikita:)
Zo, hier ben ik dan… de kleinste in de bak. Dat valt nog niet mee hoor, je moet
naar íedereen luisteren, opzij gaan als ze dat willen en zo. Wat ik te
vertellen heb staat op een leeg briefje, noemt Bazinnetje dat. Maar dat komt
vást nog wel, later, als ik gróót ben!
Volgens
de opvang in Bakkeveen woonde ik daar nog steeds omdat ik zo’n “vlo” ben (niet
hand-tam). Nou, Bazinnetje hengelde me daar zó uit de bak… sjips, was ik tóch
niet snel genoeg! Maar ik moet zeggen, ik heb ’t best goed getroffen hier. We
hebben het hier reuze gezellig met z’n viertjes. Maar dat pilletje (vit C) ’s morgens
waarvoor Bazinnetje me dan weer bij mijn lurfjes pakt, dát bevalt me minder.
Volgens haar ga ik dat heus nog eens lekker vinden. Mag ze mij uitleggen waarom
Sabi ‘m ook niet aanpakt – die woont hier al tíjden!
(Sabi:)
Nou, Nikita, zal ik jou dat eens uitleggen? Femke pakt haar pilletje gewoon aan
en vindt ‘m lekker… en ik ook hoor, maar éérst wil ik dat Bazinnetje me oppakt.
Dán pas pak ik ‘m aan! Da’s een beetje “extra aandacht”, snap je?
(Nikita:)
Hmmm, ik weet nog niet of ik die “extra aandacht” wel wil hoor… dat opgepakt
worden vind ik maar niks. En Bazinnetje is verdorie zo snel, sneller dan ik! Ze
grijpt me zó bij m’n lurfjes.
(Sabi:)
Dat went nog wel, kleintje…
(Nikita:)
Dat weet ik nog niet zo net – ook in de opvang vond ik dat niks. Mijn mama vond
dat ook niks, weet je. Ik heb van haar geleerd dat opgepakt worden níet leuk is.
Dusseh… voor nu geloof ik daar níks van dat dat iets gezelligs kan zijn!
Ferm
klein pootje van Nikita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten