Almere, 23 november 2019

(Sabi): de laatste paar maanden waren we nog maar met z’n tweetjes, Femke en ik.
Aangezien Femke en ik geen ruzie maken maar ook geen dikke vriendinnen waren mochten we mee naar Stichting Cavia in Bakkeveen, op zoek naar groepsuitbreiding.

Bazinnetje had bedacht dat een castraat bij ons in de groep wel leuk zou zijn. Nou, daar dacht ík dus anders over! Eerst mochten we kennis maken met Choco, een mooie rooie borstelbeer. Hij werd een beetje zenuwachtig van me, ging van onzekerheid zitten klapperen… en dát moet je bij mij dus NIET doen! #mep Luisteren of opzouten! Ook Bazinnetje kreeg wel door dat dít geen goeie match was.

De volgende kandidaat was een sul van een driekleur kruising CH teddy, genaamd Beer. Toegegeven, hij was voorzichtig, ging kéurig opzij als ik dat wilde… maar blijkbaar wilde ‘ie toch méér van me en dáár had ik dus écht geen zin in! #mep #wilgeenvent!
Femke vond alles wel best, ze ging een beetje uit de wind zitten en dat was 't. Nou, daar dacht ík, Sabi, dus wel ánders over.

OK, dát ging 'm dus niet worden, dat was inmiddels alle partijen wel duidelijk.

We zijn eerst maar eens op het gemakje gaan lunchen, met z’n tweetjes.
Daarna kregen we een klein gladhaar-Russisch meisje van amper 3 maanden in de bak. Kijk, dát is beter. Die geef je gewoon een lel #luisterenkleintje en dan is het klaar. Prima geregeld!
Na een kwartier-half uur kwam er een 2e zeugje (witte borstelmix, met aan ene kant rode en aan andere kant zwarte vlek op de kop) van een maand of 5 bij. Hmmm, díe moest eventjes goed op haar plek worden gezet, maar ze luisterde braaf dus ook daar kan ik het wel mee eens zijn. Een half uurtje later zaten we gezellig samen uit 1 etensbak te eten… Koppeling geslaagd!

OK, we hebben dus geen "leuke castraat" in de groep, maar weer 4 zeugen in totaal. Jammer voor Bazinnetje, maar IK, Sabi, vind het veel beter zo!
En Bazinnetje is niet zo moeilijk: die vindt vooral dat wij het samen goed naar onze zin moeten hebben – dat geeft namelijk leuke caaf-TV, zegt ze – en dát is gelukt!

Het nieuwe "rusje" (ze is een pracht van een mix: mama is een driekleur korthaar, broertje een zwart-bonte korthaar, papa onbekend, zijzelf heeft zelfs een klein “sleepje”, dus blijkbaar zit er ook wat langharigs in) is inmiddels Nikita gedoopt. Voor het witte borsteltje zoeken we nog een naam. Ze heeft de "werknaam" Happy gekregen want ze is écht een blij eitje: sjezen en popcornen door de bak heen, lekker nieuwsgierig... Soms vind ik haar een beetje druk: al dat gerén door de bak, ik houd ook van m’n rust… en dan krijgt ze een lel en gaat ze braaf de andere kant op. Kijk, dáár houd ik van, kooigenoten die naar me luisteren!

Pootje van Sabi