Almere, 30 november 2019

(Yokina:) Ik kom me even voorstellen: vandaag heb ik de naam Yokina gekregen! Volgens Bazinnetje is dat Japans voor vrolijk/hilarisch. Ik ben namelijk een héél happy caafje!! Ik maak met regelmaat van pure lol een racebaan van de bak en dan vliegt het zaagsel in het rond! Sabi is het daar trouwens niet altijd mee eens. Maakt mij niet uit, ík heb het naar m’n zin. Ik moet wel luisteren naar Sabi, want als ik dat niet doe krijg ik een lel… en ze kan verhipte goed mikken. Maakt niet uit… ik ben lekker toch sneller!

Ik ben trouwens wél enorm geschrokken, dit weekeinde. Vorige week zijn we uit Bakkeveen (Friesland, Stichting Cavia) naar Almere verhuisd. In een kratje onderweg, met z’n vieren. En wat gebeurde er nu? We moesten wéér in dat kratje! Wéér komkommer voor onderweg… Waar gingen we heen!? Ik wil niet wéér verhuizen… heb het net zo lekker naar m’n zin!
(Bazinnetje:) “Heus, je hóeft je niet druk te maken… we gaan gewoon logeren in Den Haag, bij Baasje in zijn appartement.”
(Yokina:) Ja ja, dat zég je wel, maar ondertussen vertrouw ik het voor geen meter! Het duurde láng, langer dan vanuit Bakkeveen naar Almere. File, zei bazinnetje. Enfin, éindelijk waren we er en toen gingen we weer in een kooi, in een vreemde huiskamer. De huiskamer van Baasje, zei Bazinnetje. Nou ja, ik zat op plankje (daar had ze me op gezet) en verzette mooi geen póót meer…
Bazinnetje heeft me maar even gekroeld, verteld dat het écht OK was en dat we na het weekeinde heus gewoon weer naar huis gingen… en toen kwamen de lekkere groentjes. Mwoah, misschien is het toch niet zo slecht bij Baasje in Den Haag. Maar ik zal blij zijn als we weer thuis zijn – voor nu kunnen ze me zoveel vertellen, maar ik weet ’t nog niet zo net…

Een beetje onzeker pootje van Yokina

Almere, 25 november 2019

(Nikita:) Zo, hier ben ik dan… de kleinste in de bak. Dat valt nog niet mee hoor, je moet naar íedereen luisteren, opzij gaan als ze dat willen en zo. Wat ik te vertellen heb staat op een leeg briefje, noemt Bazinnetje dat. Maar dat komt vást nog wel, later, als ik gróót ben!

Volgens de opvang in Bakkeveen woonde ik daar nog steeds omdat ik zo’n “vlo” ben (niet hand-tam). Nou, Bazinnetje hengelde me daar zó uit de bak… sjips, was ik tóch niet snel genoeg! Maar ik moet zeggen, ik heb ’t best goed getroffen hier. We hebben het hier reuze gezellig met z’n viertjes. Maar dat pilletje (vit C) ’s morgens waarvoor Bazinnetje me dan weer bij mijn lurfjes pakt, dát bevalt me minder. Volgens haar ga ik dat heus nog eens lekker vinden. Mag ze mij uitleggen waarom Sabi ‘m ook niet aanpakt – die woont hier al tíjden!

(Sabi:) Nou, Nikita, zal ik jou dat eens uitleggen? Femke pakt haar pilletje gewoon aan en vindt ‘m lekker… en ik ook hoor, maar éérst wil ik dat Bazinnetje me oppakt. Dán pas pak ik ‘m aan! Da’s een beetje “extra aandacht”, snap je?

(Nikita:) Hmmm, ik weet nog niet of ik die “extra aandacht” wel wil hoor… dat opgepakt worden vind ik maar niks. En Bazinnetje is verdorie zo snel, sneller dan ik! Ze grijpt me zó bij m’n lurfjes.

(Sabi:) Dat went nog wel, kleintje…

(Nikita:) Dat weet ik nog niet zo net – ook in de opvang vond ik dat niks. Mijn mama vond dat ook niks, weet je. Ik heb van haar geleerd dat opgepakt worden níet leuk is. Dusseh… voor nu geloof ik daar níks van dat dat iets gezelligs kan zijn!

Ferm klein pootje van Nikita

Almere, 23 november 2019

(Sabi): de laatste paar maanden waren we nog maar met z’n tweetjes, Femke en ik.
Aangezien Femke en ik geen ruzie maken maar ook geen dikke vriendinnen waren mochten we mee naar Stichting Cavia in Bakkeveen, op zoek naar groepsuitbreiding.

Bazinnetje had bedacht dat een castraat bij ons in de groep wel leuk zou zijn. Nou, daar dacht ík dus anders over! Eerst mochten we kennis maken met Choco, een mooie rooie borstelbeer. Hij werd een beetje zenuwachtig van me, ging van onzekerheid zitten klapperen… en dát moet je bij mij dus NIET doen! #mep Luisteren of opzouten! Ook Bazinnetje kreeg wel door dat dít geen goeie match was.

De volgende kandidaat was een sul van een driekleur kruising CH teddy, genaamd Beer. Toegegeven, hij was voorzichtig, ging kéurig opzij als ik dat wilde… maar blijkbaar wilde ‘ie toch méér van me en dáár had ik dus écht geen zin in! #mep #wilgeenvent!
Femke vond alles wel best, ze ging een beetje uit de wind zitten en dat was 't. Nou, daar dacht ík, Sabi, dus wel ánders over.

OK, dát ging 'm dus niet worden, dat was inmiddels alle partijen wel duidelijk.

We zijn eerst maar eens op het gemakje gaan lunchen, met z’n tweetjes.
Daarna kregen we een klein gladhaar-Russisch meisje van amper 3 maanden in de bak. Kijk, dát is beter. Die geef je gewoon een lel #luisterenkleintje en dan is het klaar. Prima geregeld!
Na een kwartier-half uur kwam er een 2e zeugje (witte borstelmix, met aan ene kant rode en aan andere kant zwarte vlek op de kop) van een maand of 5 bij. Hmmm, díe moest eventjes goed op haar plek worden gezet, maar ze luisterde braaf dus ook daar kan ik het wel mee eens zijn. Een half uurtje later zaten we gezellig samen uit 1 etensbak te eten… Koppeling geslaagd!

OK, we hebben dus geen "leuke castraat" in de groep, maar weer 4 zeugen in totaal. Jammer voor Bazinnetje, maar IK, Sabi, vind het veel beter zo!
En Bazinnetje is niet zo moeilijk: die vindt vooral dat wij het samen goed naar onze zin moeten hebben – dat geeft namelijk leuke caaf-TV, zegt ze – en dát is gelukt!

Het nieuwe "rusje" (ze is een pracht van een mix: mama is een driekleur korthaar, broertje een zwart-bonte korthaar, papa onbekend, zijzelf heeft zelfs een klein “sleepje”, dus blijkbaar zit er ook wat langharigs in) is inmiddels Nikita gedoopt. Voor het witte borsteltje zoeken we nog een naam. Ze heeft de "werknaam" Happy gekregen want ze is écht een blij eitje: sjezen en popcornen door de bak heen, lekker nieuwsgierig... Soms vind ik haar een beetje druk: al dat gerén door de bak, ik houd ook van m’n rust… en dan krijgt ze een lel en gaat ze braaf de andere kant op. Kijk, dáár houd ik van, kooigenoten die naar me luisteren!

Pootje van Sabi

Almere, 21 september 2019

(Femke:) vandaag is ons ándere oude omaatje, Speedy, gaan hemelen. Zij was net een maandje 7 jaar oud. Ze kon niet meer, ze was op…
Haar naam, Speedy Gonzalez, had ze te danken aan haar sprintvermogen. Dat rennen kon ze al niet meer zo, maar ze had er nog steeds lol in en kon héérlijk genieten van verse groentjes.

Kíjk, deze foto is een maandje geleden gemaakt, op haar 7e verjaardag. Hier zitten we gezellig met z’n tweetjes, ik links en Speedy rechts.

Daaaag meiske… we missen je!

Liefs van Femke

Almere, 11 juli 2019

(Sabi:): Mendy was écht een oud omaatje geworden… en gisteren is haar kaarsje uitgegaan.

Dááág lief meisje, het ga je goed daar over de Regenboogbrug!

Liefs van Sabi

Almere, 2 juli 2019

(Mendy:) Ik word nu écht een dagje ouder… in april jl ben ik 7 jaar geworden! Ik ben inmiddels een ondertandje kwijt (ontsteking gehad), wordt magerder, wat langzamer en wat langzamer op de pootjes… en zo heeft die dondersteen Sabi mijn rol van Alpha alsnog overgenomen! Wilde ik niet hoor, maar ze is me te groot en sterk, ik kan haar niet aan… dus ik heb het maar geaccepteerd. De anderen accepteren het ook, gelukkig, dus het is nog steeds gezellig bij ons in de bak!

Oud en wat stram pootje van Mendy

Almere, 12 juni 2019

(Mendy) Nou, van dat ‘lieve, teruggetrokken meisje’ is weinig over! De eigenwijze borstel-genen van haar zijn inmiddels ontdooid en mevrouw vindt zichzelf héél wat! Het liefst zou ze mijn rol, die van Alpha-zeug, overnemen maar dáár krijgt ze van mij de gelegenheid niet voor! Ik mag dan oud zijn, maar díe plek is van MIJ!!!

Ferme poot van Mendy

Almere, 29 mei 2019

Almere, 29 mei 2019

Wij komen ons éven voorstellen: Wij zijn de CaviaBende Almere. We hebben hééééél lang een caviadagboek gehad, maar daar is jaren geleden nogal de klad in gekomen, dus we gaan nú een poging doen eea weer op te starten.

Onze groep heeft heel lang 5 cavia’s geteld. Na dat onze laatste castraat de Regenboogbrug is overgestoken bleven nog 4 dames over: Omaatjes Speedy (gladhaar-driekleur) en Mendy (stiekeme driekleur peruuf), de “jongeren” Vida (gladhaar driekleur) en Femke (gladhaar chocolaatje).

Onverwacht werd de jongste – Vida – ziek en is na een weekje dokteren de Regenboogbrug overgestoken. Omdat daarmee de groep nog uit 2 oude omaatjes bestond (bijna 7 jaar!) én een redelijke jonge Femke (3,5 jaar) wilden Baasjes versterking in de groep. Dan zou Femke niet alleen komen te zitten als de omaatjes ook gingen hemelen…

Bazinnetje zette een lijntje uit bij ons vaste logeeradres-voor-vakanties hier in Almere, tevens Cavia-Opvang, of zij nog een leuk zeugje hadden zitten wat bij ons wilde komen wonen.
(Quote) Heb een hele lieve borstel dametje zitten die vast wel bij je dames zal passen. Het is een terug-getrokken dametje, absoluut niet dominant. Ze komt bij mensen vandaan die ivm allergie niet meer voor haar konden zorgen.
(einde quote)

Kijk, die mooie rood-zwarte borstelcaaf, dát ben ik!

Toen ons Bazinnetje mij kwam ophalen keek ze me eens aan, vervolgens de dame van de opvang, en zei toen “euh… het is wél een borstel hè?! Én een rooie! Dus dat lief en teruggetrokken… dat gaan we nog wel zien”.

Eenmaal thuis mochten we samen kennis maken in de kamerren. Wat was dát gezellig joh! Binnen 10 minuten zat ik oogjes te wassen van omaatje Speedy…
Volgens Bazinnetje had ze nog nooit zó makkelijk een volwassen caaf in de groep gekoppeld. Túúrlijk, ik bén ook een schatje!

Trouwens, mijn naam heb ik te danken aan mijn mooie roest-kleurtje: Sabi is Japans voor “roest” 😉

Pootje van Sabi

Almere, 5 augustus 2016

(Vida:) Weten jullie nog hoe ik hier terecht was gekomen? Mijn Bazinnetje was niet de enige die beter NIET in die kooi had kunnen kijken… 2 Caafjes uit diezelfde groep zijn namelijk bij de Drunense Donderkopjes blijven wonen! Mijn broertje (hij heet nu Ryan, het roodbonte caafje met het meeste wit) en een klein neefje (Pimmetje). Zij zijn nu de vriendjes van Kevin, een ouder Drunens Donderkopje. 

Hun Bazinnetje schreef: "Kevins vriendje is pas overleden en hij zat alleen. Gezien Kevins leeftijd (bijna 5 jaar) heb ik er voor gekozen om er twee kleuter-beertjes bij te zetten. Ryan is de oudste met zijn (bij binnenkomst) ongeveer 4 weken. Pim is ongeveer 3 weken oud. Ryan is de baas over het ukkie en Kevin heeft die twee goed onder controle. Het zijn schatjes! Die de hele dag aan het spelen en popcornen zijn. Kevin gaat wel aan de kant liggen dan *grinnik*"

(Vida:) Ik vind het wel leuk dat ik weet waar mijn broertje nu woont. Kunnen we via internet af en toe samen whieperen ;-)
Mijn mama, papa, zusjes, andere broertje en neefje zijn naar Stichting Cavia in Bakkeveen gegaan. Daar zitten ze zo langzamerhand própvol met caafjes… dus als jullie nog een caafje zoeken: ga daar ook eens kijken!?

Pootje van Vida vanuit Almere!