Almere, 21 januari 2020

(Yokina) Volgens Bazinnetje ben ik een wakertje!
Gisterenavond zat ik zomaar ineens te wakeren…
Bazinnetje was aan het koken en Baasje zat in de kamer. Bazinnetje keek om het hoekje en vroeg aan Baasje: ‘wat doe jij nou?’ Nou, Baasje deed helemaal niks bijzonders. Dat was ík… ík deed iets bijzonders: wakeren! Dat klinkt nét als een vogeltje… tjiep-tjiep-tjiep-tjiep en dat achter elkaar door. Wat het precies betekent weten ze niet zo zeker. Er wordt wel gezegd dat cavia’s dat doen om te waarschuwen voor gevaar.

Voor diegenen die dat nog nooit gehoord hebben: zó klonk dat ongeveer… https://www.youtube.com/watch?v=qcOarWneaq0

Baasjes hebben niet kunnen ontdekken wat er mis zou moeten zijn, maar ik was toch écht ergens van geschrokken. Bazinnetje heeft eventjes met me zitten praten… “heus, er is niks meisje… wil je wat lekkers?” Nou, dat lekkers mag natuurlijk altijd, maar ik bleef gespannen in het hoekje zitten waar ik zat… pas na een aaitje werd dat beter. Zeg Baasjes, als júllie niet snappen waarvan ik geschrokken ben wil dat niet zeggen dat ik niet geschrokken ben hoor!

Bazinnetje vindt het wel leuk. Vroeger heeft ze ook wel eens een wakertje gehad, dat was Babbeltje, de eerste schrijfster in dit cavia-dagboek, maar nu al héél lang niet meer...

Pootje van wakertje Yokina 

Almere, 19 december 2019

(Yokina) Bazinnetje was me kwijt vandaag… hihihi
Altijd als we groentjes krijgen kijkt ze waar we zitten.
Onder het ene wilgenbruggetje: já, gevonden, daar zit Sabi!
Onder het andere wilgenbruggetje: hé, daar zit niemand.
Onder het ene plankje: ah, kijk, dáár zit Nikita.
Onder het andere plankje: hallo Femke!
Euh… waar is Yokina?! Misschien áchter de dikke billen van Sabi? Nee… Achter Nikita? Nee, óók niet. Achter Femke? Nee… waar kan ze nou toch zitten!? Ze kan toch niet weggelopen zijn!?
Hihihi… ze zag me écht niet!
Nou hebben wij ook een hangmatje in de kooi… met daarin altijd een flinke pluk hooi.

En ze tilt die pluk hooi op en, jawel, dáár zat ik! Lekker warm en lekker verstopt 😉 Ze was lief en heeft me daar lekker láten zitten en me “ontbijt op bed” gegeven: witlof onder het hooi in de hangmat… Mjammie!!!!!

Kijk, als je góed kijkt kun je nog nét m’n neusje zien zitten… links naast dat afgeknabbelde blaadje witlof!

Pootje van Yokina

Almere, 11 januari 2020

(Nikita) Had ik al gezegd dat ik een zeep-caaf ben?! Nou, ik ben een zéép-caaf…
Bazinnetje had bedacht dat het nageltjes-knip-tijd was. En wat denk jij, dat ik dan netjes blijf zitten, net als de anderen?! Túúrlijk niet! Ik wriemel… ik draai me om… ik probeer weg te komen… begin een sprintje te trekken op schoot… Maar verdórie, Bazinnetje is (bijna) elke keer sneller dan ik! Eigenlijk is de “lange aai” (lange halen met aaien, van neus naar billen) eigenlijk best wel lekker… maar als ze daarmee stopt wil ik maar 1 ding: WEGWEZEN!
Nou is Bazinnetje niet voor een gat te vangen: ze heeft het voor elkaar gekregen om de nagels van mijn voetjes te knippen. Maar mijn handjes: da’s ‘r mooi NIET gelukt!
Volgens Bazinnetje zal ze daar hulptroepen voor moeten inroepen. Baasje durft me namelijk niet vast te houden (tja, zeep-caaf hè?!) en durft ook niet te knippen als Bazinnetje me vasthoudt. Dusseh, Nessie, Bazinnetje vraagt wanneer je een keertje langs komt 😉

Een ferm niet-geknipt pootje van Nikita! 

Almere, 16 december 2019

(Nikita:) Volgens Bazinnetje ben ik een zeep-caaf! Of eigenlijk noemt ze dat anders, maar dat klinkt eigenlijk niet zo lief. Zo glad als een aal in een emmer met sn*t – zegt ze meestal 😊. Ik vind opgepakt worden gewoon NIET leuk! En dan een vit C-pilletje tussen mijn tandjes geduwd krijgen nog minder… áls ze ‘m al achter m’n tandjes weet te krijgen spuug ik die gewoon weer uit. Ze weet inmiddels dat die tandjes het príma doen #AU!
Volgens Bazinnetje ben ik de eerste caaf waarbij ze dat vit C-tje níet voor elkaar krijgt. Knap hè, van me?! Ze heeft inmiddels al bijna 30 jaar caaf-ervaring, dus dat zegt best wel wat. Maar: het heeft ook voordelen hoor… Omdat ze bang is dat ik anders vit C tekort kom krijgen we, naast héérlijke brokjes met extra vit C, ook extra boerenkool en paprika. Mjammie!!!!!!!!!
Voor de rest heeft ze besloten dat ik voorlopig vooral pósitieve aandacht krijg, om te leren dat opgepakt en gekroeld worden eigenlijk best wel leuk is. Nou, ik wens ‘r succes… want voorlopig vind ik het hélemaal niks!

Een keurige geposeerde nieuwe groepsfoto zit er voorlopig dus ook niet in. Wat denk je… zou ik netjes blijven zitten!? Écht niet!

‘n Ferm klein zeepglad pootje van Nikita

Almere, 12 december 2019

(Yokina:) zingt * ik ben vandaag zo vrolijk – zo vrolijk – zo vrolijk – ik ben behoorlijk vrolijk – zo vrolijk was ik nooit *
Volgens Baasjes ben ik een blij eitje… nog steeds! Elke dag heb ik wel een paar keer mijn “gekke 5 minuten” en sjees ik van pure lol door de hele bak heen. Onder bruggetje door, onder plankje door, half óver Nikita heen, #lel van Sabi als ik haar toevallig onderweg íets te rakelings passeer…
Baasje komt er af en toe even naast zitten, om te kijken naar de “caaf-tv”, zegt ‘ie. Mag hoor! Maar neem je dan ook wat lekkers voor ons mee, Baasje?
Soms moppert Bazinnetje dat ik er een rommeltje van maak. Dat er zaagsel in het rond vliegt als ik zo loop te rennen en dat ze nét gezogen heeft. Dat laatste lijkt iets te maken te hebben met dat herrieding waarmee ze rond onze kooi rondloopt. Hoeft echt niet hoor: die herrie vinden we hélemaal niet leuk en zo te horen heeft het tóch geen zin… 😉

Bazinnetje “klaagt” trouwens ook dat ze onze etensbakjes tegenwoordig echt dagelijks moet bijvullen. Weet je, Nikita en ik groeien nog… en we hebben een príma eetlust! En die brokjes zijn zó lekker… en dat hooi, ook al zo yummie… en die gróentjes: boerenkool, witlofjes, bospeentjes, andijvie, appeltje, bloemkool, paprika, komkommer… ooooooooooooooh zó lekker!! Zóveel verschillende soorten lekkers kregen we in de opvang niet – en omdat wij nog klein zijn aten de groten als eerste van de groentjes en dan bleef er voor ons kleintjes minder over. Nú is er ook voor ons genoeg om van te smikkelen!
Binnenkort moeten we weer eens in een “weeg-bakje”, zegt Bazinnetje, dan kan ze zien hoe hard we groeien.

Pootje van Yokina

Almere, 2 december 2019

(Nikita:) Kijk, dít ben ik… een beetje verstopt achter de borstelbillen van Yokina. Ik ben vandaag precies 3 maanden, maar ben al lekker nieuwsgierig en ik durf bést veel hoor! Ik heb al groentjes onder Sabi’s neus weten weg te kapen… en jullie weten inmiddels hoe ze is – da’s niet misselijk!

Bazinnetje had trouwens gelijk hoor: we zijn gewoon weer in Almere, in onze eigen bak, met hangmatje, wilgenbruggetjes en lekkere groentjes en brokjes! Niks aan de hand…

Pootje van kleutertje Nikita.

Almere, 30 november 2019

(Yokina:) Ik kom me even voorstellen: vandaag heb ik de naam Yokina gekregen! Volgens Bazinnetje is dat Japans voor vrolijk/hilarisch. Ik ben namelijk een héél happy caafje!! Ik maak met regelmaat van pure lol een racebaan van de bak en dan vliegt het zaagsel in het rond! Sabi is het daar trouwens niet altijd mee eens. Maakt mij niet uit, ík heb het naar m’n zin. Ik moet wel luisteren naar Sabi, want als ik dat niet doe krijg ik een lel… en ze kan verhipte goed mikken. Maakt niet uit… ik ben lekker toch sneller!

Ik ben trouwens wél enorm geschrokken, dit weekeinde. Vorige week zijn we uit Bakkeveen (Friesland, Stichting Cavia) naar Almere verhuisd. In een kratje onderweg, met z’n vieren. En wat gebeurde er nu? We moesten wéér in dat kratje! Wéér komkommer voor onderweg… Waar gingen we heen!? Ik wil niet wéér verhuizen… heb het net zo lekker naar m’n zin!
(Bazinnetje:) “Heus, je hóeft je niet druk te maken… we gaan gewoon logeren in Den Haag, bij Baasje in zijn appartement.”
(Yokina:) Ja ja, dat zég je wel, maar ondertussen vertrouw ik het voor geen meter! Het duurde láng, langer dan vanuit Bakkeveen naar Almere. File, zei bazinnetje. Enfin, éindelijk waren we er en toen gingen we weer in een kooi, in een vreemde huiskamer. De huiskamer van Baasje, zei Bazinnetje. Nou ja, ik zat op plankje (daar had ze me op gezet) en verzette mooi geen póót meer…
Bazinnetje heeft me maar even gekroeld, verteld dat het écht OK was en dat we na het weekeinde heus gewoon weer naar huis gingen… en toen kwamen de lekkere groentjes. Mwoah, misschien is het toch niet zo slecht bij Baasje in Den Haag. Maar ik zal blij zijn als we weer thuis zijn – voor nu kunnen ze me zoveel vertellen, maar ik weet ’t nog niet zo net…

Een beetje onzeker pootje van Yokina